(Vay efendi! 1 seneden beri neredesin hiç mi olmadı duygusal sanrıların, hiç mi yaşamadın içinde o depreme benzeyen çatışmalarını?!)
"Ben nerdeyim, ne haldeyim?
Sorma.. Gülme ama bildiğin ruh gibiyim.
Ben de sevdiğin her şey sana mahsus.
Sen yokken alelade biriyim."
Selamın aleyküm! Sandığın tozunu sildik, kapağını açtık ki 1 senede neler birikmiş içinde. Hem de bunu uzun zamanlar sonra bir yolculuğun terkisinde, Bozcaada'da yapmak iyice şukela oluyor.. Gel gelelim geçip giden hayatın içinde kendimde belirgin değişimler yaşadım ne yazık ki hem dışsal hem de içsel sebepler beni kendi limanıma sürükledi uzun uzadıya demir atmak için hem de.. Artık o hareketli, ışıltılı hayatımdan bir eser kalmadı. Az biraz daha zorlarsam evden işe işten eve diliminde geçen bir hayatım olacak. Neden böyle oldu sorusunu artık sormuyorum kendime çünkü kumsalın istenmeyen kum tanesinin tazyikli suda akışı gibi gidiyorum ve savruluyorum. Ne acı ki sanırım kendime verdiğim değeri yitirdim bunu hissedebiliyorum. Çalıştığım iş, etrafımda yaşanan hızlı ve karşı konulmaz gelişmeler ve buna benzer etmenler böyle olmama sebep oldu. Her defasında tamam bu sefer oldu derken bir bakmışım ki diğerleri hep bir gol önde şampiyonluk kazanıyor. Gün gelecek o beklenen golü ben de atıcam biliyorum ama şu sıralar timingimde sıkıntı var.
Herşeye karşında son iki üç gündür hayatım açısından bir karar vermem gerekmekte ve tabi ki yine milyon tane neticeyi düşünmekte aciz beynim. Bir de bunun üstünde bu hayatta en değer verdiğim adam -ki her ne kadar o öyle düşünmese de- aynı şeyleri yüzüme söyleyince bir girdaptır ki gidiyor..
Şimdi gelelim sana ve ne kadar ah etsem yeridir esrarlı güzelim. Bunca zaman oldu beni hep olmayacak akıllara, uyuşmayacak düşüncelere sürükledin canım yalnızlığım. Başkasının yalnızlığını bana olur gibi gösterdin ama hiç olmadı. Neden hep böyle mağlubiyetleri üzerime yakıştırdın bilemedim ama elbet vardır bir bildiğin. Farkında mısın bilmiyorum ama 1 senedir seni inzivaya aldım. Bu sefer benimde var bir bildiğim. Bakalım, görücez.. belki bu sefer o alabildiğine çimenliğin içerisinde gözlerinin içine bakar dururuz.
Bir kaç gün sonra 33 yaşıma giricem ve ne yazık ki ben böyle planlamamıştım kendimi. Yaşadıklarım elbette ki nasip ve kısmetim ama irademin zayıflığı bana ait.
Kendime not: Bozcaada güzel yerleşilir.(Bu ve buna benzer düşünceler ne zaman aklıma gelse bu hayatta ki en yakın ve çocukluk arkadaşım geliyor aklıma.En azından bi defa daha gel ve domates al.)
Yorumlar
Yorum Gönder