Olmadı..
Olmuyor..
Olmayacak..
Oldurmadı..
Oldurmuyor..
Oldurmayacak(tı.)..
Buna bir dur demek lazımdı. Kana karışan alkol, Eylül'ün kasveti, üzerimdeki lanet, geçmek bilmeyen bir hafta sonu, işin özü yine sende bittim ben. Bütün dertlerimin başlangıcı, en güzel derdim, kendime yaratmış olduğum bir çizgi, bir motif.
Onca kederden, onca dertten kurtulabilmek için yine sana koştum, çaresi olmayan, derdi bulunamayan, yalnız bırakılmış çocuklar gibi. Ağzından dökülen her cümle, bana baktığın her bakış hepsi çok güzel fakat artık ben güzel değilim. Ben çok kirlendim be güzelim. Ah nerede benim o saf ve temiz halim? Bir bilsen seni o zaman ne kadar çok severdim. Gönderdiğin her mesaj, söylediğin her cümlenin altından senin de beni sevmeni bekledim. Olmadı..
Çok denedim eskisi gibi olmayı fakat çok kaybettim kendimi. En son bulduğum yer, kör karanlık kuyular oldu. Gittikçe derine battım. Senden kaçıp, kurtulmak iken derdim işin sonu gittikçe düğümlendi. Gittikçe sarpa sardı olaylar. Toparlayamadım.. Olmuyor..
Hala, her şeye rağmen etrafımda baktığımda onca kederin arasında yine de en güzeli sensin. Bir şekilde aklıma düşüyorsun. Tam karışıklaşmaya başlayacakken durduruyorum kendimi. Gelip geçen yıllar içinde bir faili meçhul tarafından ruhum söküldü alındı benim. Kurmuş olduğum düşlerim yasak. Artık olanların farkındayım.. Ne kadar zorlarsam, zorlayayım.. Olmayacak..
Artık acısını bile çekemiyorum. Senden geçeli çok olduğunun farkına varıyorum. Nihayet farkındayım yolun sonuna geldiğimin ama yine de cebindeyim, sen öyle bil. Çok teşekkür borçluyum aslında sana beni benden alıp çok farklı biri yaptığın için. Herkese dağıttığım sevgi dolu cümlelerin esasında ne kadar yalan olduğu için. Ruhsuz, kalpsiz biri yaptığın için.
(Halbuki ne kadar güzeldi seninle bir rakının sohbetinde bulunmak. İçtikçe güzelleşmiyordun güzelleştikçe içiyorduk ikimizde..)
Olmuyor..
Olmayacak..
Oldurmadı..
Oldurmuyor..
Oldurmayacak(tı.)..
Buna bir dur demek lazımdı. Kana karışan alkol, Eylül'ün kasveti, üzerimdeki lanet, geçmek bilmeyen bir hafta sonu, işin özü yine sende bittim ben. Bütün dertlerimin başlangıcı, en güzel derdim, kendime yaratmış olduğum bir çizgi, bir motif.
Onca kederden, onca dertten kurtulabilmek için yine sana koştum, çaresi olmayan, derdi bulunamayan, yalnız bırakılmış çocuklar gibi. Ağzından dökülen her cümle, bana baktığın her bakış hepsi çok güzel fakat artık ben güzel değilim. Ben çok kirlendim be güzelim. Ah nerede benim o saf ve temiz halim? Bir bilsen seni o zaman ne kadar çok severdim. Gönderdiğin her mesaj, söylediğin her cümlenin altından senin de beni sevmeni bekledim. Olmadı..
Çok denedim eskisi gibi olmayı fakat çok kaybettim kendimi. En son bulduğum yer, kör karanlık kuyular oldu. Gittikçe derine battım. Senden kaçıp, kurtulmak iken derdim işin sonu gittikçe düğümlendi. Gittikçe sarpa sardı olaylar. Toparlayamadım.. Olmuyor..
Hala, her şeye rağmen etrafımda baktığımda onca kederin arasında yine de en güzeli sensin. Bir şekilde aklıma düşüyorsun. Tam karışıklaşmaya başlayacakken durduruyorum kendimi. Gelip geçen yıllar içinde bir faili meçhul tarafından ruhum söküldü alındı benim. Kurmuş olduğum düşlerim yasak. Artık olanların farkındayım.. Ne kadar zorlarsam, zorlayayım.. Olmayacak..
Artık acısını bile çekemiyorum. Senden geçeli çok olduğunun farkına varıyorum. Nihayet farkındayım yolun sonuna geldiğimin ama yine de cebindeyim, sen öyle bil. Çok teşekkür borçluyum aslında sana beni benden alıp çok farklı biri yaptığın için. Herkese dağıttığım sevgi dolu cümlelerin esasında ne kadar yalan olduğu için. Ruhsuz, kalpsiz biri yaptığın için.
(Halbuki ne kadar güzeldi seninle bir rakının sohbetinde bulunmak. İçtikçe güzelleşmiyordun güzelleştikçe içiyorduk ikimizde..)
Yorumlar
Yorum Gönder