Baba'ya Mektup Günceleri - 2

(24.09.2013)

2 sene önceydi.. Herşey bombok durumda, askerden yeni gelmişim ne yapacağımı bilmiyorum, ayaklarım yere basmıyordu. Galatasaray.. Bu hayatta canımdan çok değer verdiğim varlık bile bana yüzünü dönmüştü ve biz seninle ayrıydık hocam. Fakat ben hep her zaman, her an kulübede görmek istediğim adam sendin. Sonra birşey oldu seninle tekrar ve yeniden buluştuk. Bütün güzellikler bizim oldu. Sarıyla kırmızı uzun zamandır bu canlı gelmiyordu gözüme. Ne zaman dara düşsem, ne zaman sıkıntıda olsam "şimdi hocam çıkar elbet bi şekilde rahatlatır" diyordum ki sen öyle yapıyordun.

Hocam bizi çok yıprattılar; ve her vuruşta biz daha da dik durduk sayende. Bunu başkası yapamazdı. Fakat en son darbeleri çok ağır geldi hocam, ne seni ne de beni ayakta tutabildi. Yutkunamıyorum hocam, boğazımda söylenmesi gereken cümle takılı kalıyor. Anlamıyorum, neden böyle olduk, sevinirken nereden çıktı gözyaşları? 

Hocam gitme.. Ben seni babam kadar çok sevdim hocam beni böyle öksüz bırakıp gitme. Yine zorlukların, engellerin karşısında dur ama gitme be hocam! Gel ikimizde Galatasaray sevdasını gönülden ve derinden doyasıya yaşayalım. Ben seni bundan bu kadar çok sevdim. Galatasaray'ı karşılıksız, gönülden ve bağlı şekilde sevdiğin için sevdim. 

Hocam gitme..

(25.09.2013)


Keşke takımı kötü yönetseydin, en azından karşılıklı anlaşırdık seninle ve ayrılığımız öyle olur, yeni bir kavuşmayı beklerdik ikimizde. Sana yapılan haksızlıktan ötürü yutkunamıyorum. Sevincim,neşem hiç biri yok. Keder,gam,tasa en yakın arkadaşım artık.

(26.09.2013)


Çok abartıyoruz belki de hocam.. Böyle yaparak daha yıpratıyoruz aslında.. Fakat emin ol, kolum kanadım kırılmış, yıkık bir virane durumundayım. Çok koydu böylesine kahpe bir ayrılık, hak etmediğin bir biçimde sevdayı yalnız koyvermek. Şimdi sen o kulübe de olmayacaksın ve ben bunu biliyorum ya işte çıldırmaya yaklaştığım anlar oluyor onlar çünkü ben biliyordum ki 1-0 yenik kapattığımız ilk yarının sonunda tek umudum sendin, "şimdi hocam sıçar ağzına hepsinin!" diyordum ve ne yapıyordun bilinmez ama ikinci yarı çıkan takım bambaşka bir hal içinde çıkıyordu. Sanırım sen,ben,biz bundan kaybettik hocam, çok sevdiğimizden. Şimdi senin yerine gelecek olan, benim sevindiğim kadar sevinecek mi ya da şampiyon olunca atkıyı eline alıp bütün sahayı turlayacak mı? Emre Çolak topu kaybettiği zaman korkuyla kenara bakacak mı? Ben seni bundan sevdim hocam hatta babadan ziyade gördüm seni ve sana herhangi bir elveda yazısı yazmakta hiç içimden gelmiyor açıkçası. Biliyorum ki bir şekilde birlikte olucaz, birlikte aynı şeyleri düşünmeye devam edicez ve yine biz bir araya gelicez



Yorumlar