Baba'ya mektup!

Seni öyle gördüm ya artık ölsem de gam yemem. Uzun zamandır böylesine mutlu ve sevinçli görünce seni, derin bir "oh be!" çektim kendi kendime. Sanki bütün sezon boyunca tonlarca dertle uğraşan, her sorunun karşısında dimdik duran adam gitmiş yerine hiç birşey olmamış gibi sevinen umursamaz bir çocuk gelmişti ama sevinirken bile Fatih'ti.

Her zaman içimizden biri gibi olmayı nasıl beceriyorsun bilmiyorum ama sen benim için bundan da ötesin ve babam gibisin adeta. Ne zaman bu hayatta bir sıkıntıya düşsem, sendeleyecek gibi olsam babam hep bir şekilde beni topluyor. Aynı şekilde takımın başına ne zaman leş kargaları üşüşse, kara bulutlar dolaşmaya başlasa

hepsini çıkıp savurdun yada en azından bize savrulmuş olarak gösterdin fakat ne olursa olsun sen bize vazgeçmemeyi ve yenilmemeyi öğrettin.

Evet.. Şimdi çok mutluyum! Nasıl senin 9 maçlık cezan açıklandığında kuytu sokak köşelerinde ağladıysam şimdi de gülüyorum aynı yerlerde durmadan. Öncellikle sana teşekkürlerimi sunuyorum. Bana Galatasaray'lılığın ne olduğunu, nasıl olduğunu gösterdiğin için ve senin nezninde bütün oyunculara bu sezondan alınlarının teriyle çıktıkları için.

                                 19. Şampiyonluk Hayırlı ve Uğurlu Olsun!

(..ulan o Drogba'nın pozisyonu ofsayt olmasaydı..)