Yeni başlayan birgüne yine umutsuz , boş bakan gözlerle uyandım. Yine herşey anlamsızlaşmaya , zorlaşmaya başladı.Sıkılıyorum artık kendimden , birşeyi elde edemeyişimden.Kimseye güvenesim yok , kötü olmak istiyorum fakat birtürlü olamıyorum. Seviyorum çok seviyorum hemde ama nasıl sevdiğimi anlatamıyorum , karşımdakine düzgün aks edemiyorum ve sonunda kaybeden ben oluyorum.
Mutluluk; bu aralar yalandan yaşadığım bir duygu aslında hiçte mutlu değilim.Belki de ben kendi kendime kuruntu yapıyorum ve mutluluğu "belirli konular"altında sıkıştırıyorum.Mutluluk nedir diye sorsalar cevap vermek güç olur.
Kendimle bir savaş halindeyim...Gecelerim de bitmek bilmeyen bir dert faslı , gündüzlerim ise yalan bir hayatın içinde koşuşturmaca.Aslında o kadar yalnızım ki ; bana her zaman desteğini , sevgisini hissettirebilcek kimse yok.Bazen çok utanıyorum kendimden böyle bir yaşantıya sahip olduğum için.
Böyle bir hayatı yaşamam da katkıda bulunan bütün herkese TEŞEKKÜRLER !
"Arayan dostlarım beni bulmasın
Doğmasın güneşim , gündüz olmasın
Kuytu bir köşede ömrüm son bulsun
Canıma kastım var yaşamam artık"
Yorumlar
Yorum Gönder